Hep ßirlikTe...

koy cnm koy bekliyoruzz ..=)

mü-kem-melllllllll

beenmene sevndim cnm =)

yha çok güsel cnm merka ediorum nolcak acabbaaaaaaaaaa

ya beklettiğim için özür dilerim ama çok işim var yazamıyorum bi türlü

ayh bitanemm çabuk ol yaaa

Sonunda yazabildim xD

Konuşmaları bitmişti. Herkes Burak’ı çok merak etmişlerdi ve onlarda diğerleri gibi ilk önce ‘O… M(L)B’ diye konuşmuşlardı. Merve için o an öyle bir şey söz konusu değildi ve ilgilenmedi bile…
Ertesi sabah hepsi yine aynı telaş ve heyecanla kalktılar… Ama bu sefer Merve kurduğu saatle değil de telefon sesiyle uyandı. Uykulu bir halde telefonu eline aldı ve açtı:
Alo…
Arayan Burak’tı ve:
Merve hani sen biz bazen kalkamıyoruz demiştin ya…
Merve:
Burak sen misin?
Dedi ve hemen yerinden kalktı, aşağı indi…
Burak:
Evet… Uyandınız mı?
Merve:
Aslında telefon sesiyle uyandım…
Burak:
Günaydın o zaman…
Merve:
Sana da…
Burak:
Bugün beraber gidelim istiyordum ama evini bilmiyorum ki…
Merve:
Çıkışta beraber geliriz öğrenirsin?
Burak:
Bu süper olur işte… Neyse sen diğerlerini kaldır… Ben daha fazla rahatsız etmeyeyim…
Merve:
Ne rahatsızlığı ya… Aramana sevindim ben… Şey yani uyandırmana…
Burak:
Peki, o zaman görüşürüz…
Merve:
Görüşürüz…
Dedi ve telefonu kapadı, sonra odaya tekrar girdi ve kızları kaldırmaya başladı. Bir yandan da gülüp duruyordu. Büşra:
Kim o münasebetsiz sabahın köründe?
Merve:
Burak…
Dedi, birazda kızarmıştı… Diğerleri de hemen kalktı ve:
Ne?
Diye hep bir ağızdan bağırdılar.
Tuğçe:
O… Hızlı bir aşk…
Merve:
Ne aşkı?
Hilal:
Kızın üstüne gitmeyin kahvaltıda anlatır, dimi canım?
Merve:
Ya bir şey yok ki…
Büşra:
Ya neyse abartmayalım… Hadi kalkalım da bir şeyler hazırlayalım…
Tuğçe:
Evet ya…
Dedi. O sırada onun da telefonu çaldı. Mesaj gelmişti. Telefonu eline aldı ve mesajı açtı. Bilinmeyen bir numaraydı. Mesaj Berk’tendi, Tuğçe şaşkınlık içinde okumaya başladı ‘Günaydın güzel kız (:’ yazıyordu. Tuğçe hemen ‘Numaramı nereden buldun?’ yazdı. Berk ‘Benim ne kadar zengin olduğumu unutuyorsun…’ yazdı. Tuğçe ‘Bunun parayla ne alakası var?’ yazdı. Berk ise ‘Babam istese o üniversiteyi alıp satabilir…’
Dedi. Tuğçe sinirle telefonunu kapadı ve kızların yanına gitti. Burnundan soluyordu. Büşra:
Canım ne oldu?
Tuğçe:
Berk Bey numaramı bulmuş, pis züppe…
Merve:
Ne var ki bunda?
Tuğçe:
Şımarık ya istese babası o üniversiteyi alıp satabilirmiş… Numaramı öyle bulmuş…
Hilal:
Değişik bir çocuk o…
Tuğçe:
Doğru bildin bir çocuktan farkı yok!
Merve:
Neyse canım… Bir aptal için sinirlenmeye değmez…
Tuğçe:
Haklısın…
Dedi. Beraber kahvaltılarını ettiler, hazırlandılar ve evden çıktılar.
Tuğçe ve Hilal okulun kapısına gelmişlerdi derken kapının önünde Berk’i gördüler. Hilal:
Ya çocuk çok yakışıklıymış…
Dedi. Tuğçe ona sert bir bakış attı ve:
O, Berk…
Dedi. Hilal şaşkın bir şekilde:
Gerçekten mi?
Diye sordu. Tuğçe kafa salladı, hiç Berk’e aldırmadan geçmeye çalıştı ancak Berk:
Güzel kız…
Diye seslendi. Tuğçe oralı bile olmadı, sonra Berk koştu ve koluna girdi. Tuğçe ona bir dirsek attı ve:
Ne yaptığını sanıyorsun?
Berk:
İyi sen?
Tuğçe onu eliyle itti ve:
Defol!
Diye kovdu. Berk yüzsüz bir şekilde:
İyi olmana sevindim…
Diyerek uzaklaştı. Hilal:
Gerçekten de aptal bu!
Dedi. Tuğçe:
Hadi gidelim…
Dedi ve hızlı adımlar ile sınıflarına girdiler…
Büşra ile Merve de okullarına gelmişlerdi. Merve kapıda Burak’ı gördü ve:
Günaydın…
Dedi. Burak hemen döndü ve:
Günaydın…
Diyerek yanına doğru yürüdü. Beraber konuşa, konuşa sınıfa girdiler.

canım süpersin yaa harika olmuş bitanem sin sen yaa

beenmene sevndim btnm =)

Sınıfa girdiklerinde yine tüm sınıf dedikodularına başlamışlardı. Onlar bunlara pek anlam veremeseler de aldırmadılar.
Büşra sınıfına girer, girmez Sıla ona seslendi:
Hoş geldin Büşra…
Büşra ona yaklaştı ve:
Hoş bulduk… Nasılsın?
Dedi. Sıla:
İyi canım sen?
Büşra:
İyi…
Dedi ve onun yanına oturdu. Dün sınıfa gelmemiş olan bir çocuk yanlarına hışımla geldi ve:
Oturabilir miyim?
Diye sertçe sordu. Büşra:
Tabi geç…
Dedi ve onun geçmesini sağladı. Sıla ile Büşra birbirlerine baktılar, sonra konuşmaya başladılar. Sıla:
Sence?
Dedi. Büşra:
Bilmem ki…
Dedi. O sırada ders başladı ve onlar da sustular.
Hilal Yaprak ile besteye boş buldukları her dakika devam ediyorlardı. Gerçekten de güzel şeyler oluşmaya başlamıştı. Yaprak:
Gerçekten çok teşekkür ederim Hilal…
Dedi. Hilal ne yaptığından habersiz gibi davrandı ve:
Niçin?
Diye sordu. Yaprak gülümsedi ve:
Her şey için…
Hilal:
Önemli değil… Bu arada seni bizim kızlar ile tanıştırmak istiyorum, onlarda bu güzel bestenin sahibini merak ediyorlar…
Dedi. Yaprak:
Umarım vakit bulurum…
Dedi. Hilal:
Neden bulamayasın ki?
Yaprak:
Erkek kardeşim de benim ile kalıyor da…
Hilal:
Ne alaka? Küçük mü?
Yaprak:
Hayır, lise son okuyor ancak çok serseridir, her hafta mutlaka bir vukuat
Çıkarmasa olmaz…
Hilal:
Onu da getir istersen… Hem eğlenmiş oluruz… Ne dersin?
Yaprak:
Emin misin?
Hilal gülerek:
Evet…
Dedi. Yaprak ise endişe içinde:
Sen kaşındın…
Dedi ve besteye devam ettiler.
Tuğçe Berk ile uğraşmaktan yorulmuş bir vaziyetteydi. Berk devamlı onun yanına ilişip, sarılmaya ya da öpmeye çalışıyordu ve artık sinir bozmaktan da öte bir hal almıştı. Tuğçe en sonunda dayanamayıp bir tokat bile atmıştı ancak Berk gerçekten yılışık bir züppeydi. Tuğçe onunla kavga etmenin ne kadar yersiz olduğunu anlamıştı ve içinden ‘En iyisi insan gibi konuşmak… Bundan da anlamazsa…’ diye geçirdi ve Berk’in yanına gitti.
Berk:
A… Tuğçe!
Tuğçe:
Şu şımarıklığını 5,10 dakika kesersen insan gibi konuşalım…
Dedi. Berk onun yüzüne baktı, gerçekten ciddi olduğunu görünce:
Peki!
Dedi. Tuğçe:
Senin amacın ne?
Diye sordu. Berk:
Ne gibi?
Diye umursamadı.
Tuğçe ısrarla:
Sen ne yapmaya çalışıyorsun? Beni rahatsız etmek hoşuna mı gidiyor?
Berk:
Bilmiyorum…
Tuğçe:
Nasıl ya? Diğer insanlar gibi normal olamaz mısın?
Berk:
Öyle olursam tavırların değişecek mi sanki?
Tuğçe:
Ya sen insan gibi davransan ben seni neden tersleyeyim ki?
Berk:
Bilmem?
Tuğçe:
Bak buraya daha yeni başladık, seninle düşman olma gibi bir amacım yok, senle de diğerleri gibi arkadaş olabilirim, ama normal davran ve şu çocukça davranışlarını kes! Burası lise değil…
Berk:
Benden gerçekten hoşlanmıyor musun?
Tuğçe:
Ya saçmalama! Seni tanımıyorum bile… İstediğin kadar havalı, şımarık, züppe olabilirsin ama ben senin sandığın gibi biri değilim…
Berk:
Ne yapmamı istiyorsun?
Tuğçe:
Dediğim gibi NORMAL ol!
Berk:
Umarım sen de öyle yaparsın?
Tuğçe:
Emin ol yaparım…
Dedi Berk’e elini uzattı ve:
Arkadaş mıyız?
Diye sordu. Berk gülümsedi ve onun elini sıkıp:
Şimdilik!
Dedi. Tuğçe şaşırmıştı, içinden ‘Berk ve olgunluk… Şimdilik mi?’
Diye geçirdi. Berk:
Artık benim yanımda oturmanda bir sakınca yok değil mi?
Tuğçe eşyalarını aldı ve:
Hayır, yok!
Deyip onun yanına geçti.
O sırada Burcu yanlarına geldi ve:
Tuğçe sen Berk’le mi oturuyorsun?
Tuğçe:
Evet, bir sakıncası mı var?
Dedi. Berk de hemen atladı ve:
Biz artık arkadaşız!
Dedi. Burcu şaşkın, şaşkın kafasını salladı ve oradan uzaklaştı.
Çıkış saati gelmişti bile… Hilal erken çıkmıştı bu sefer… Yaprak ile vedalaştılar ve Tuğçe’nin yanına çıktı. Tuğçe ile Berk’i konuşurken görünce çok şaşırdı ve kendinden emin olmak için gözlerini ovalayıp tekrar baktı, bu gerçekti ve Berk ile Tuğçe konuşuyorlardı. Hilal:
Tuğçe!
Diye seslendi. Tuğçe kafasını çevirdi ve:
A… Canım geldin mi?
Dedi. Berk:
Merhaba!
Diye seslendi. Hilal Tuğçe’nin yanına gitti, onu Berk’in yanından aldı ve:
Bu çocuk Berk değil mi?
Diye sordu. Tuğçe:
Evet… Sonra anlatırım ayrıntıları…
Dedi ve Berk’e dönüp:
Benim gitmem gerekiyor, yarın görüşürüz…
Dedi. Berk:
Tamam, kendine iyi bak…
Dedi. Hilal ile Tuğçe de okuldan çıktılar. Tuğçe her şeyi ona anlattı. Hilal pek inanamamıştı. Tuğçe’ye ‘Hadi oradan! Sen kimi kandırıyorsun?’ bakışı attı. Tuğçe de ona ‘Bunlar gerçekler!’ der gibi baktı ve beraber durağa gidip, otobüse bindiler.
Merve Büşra’dan erken çıkıyordu. Ancak bu sefer yanında Burak da vardı. Beraber Büşra’yı almaya gidiyorlardı ve bir yandan da konuşuyorlardı. Burak:
Arkadaşını rahatsız etmem değil mi?
Diye sordu.
Merve:
Saçmalama!
Dedi. Burak:
Okulda herkes bizi sevgili sanıyormuş…
Dedi ve kıp kırmızı kesildi. Merve onun yüzüne bakamadı ve:
İstersen… Biz konuşmayalım… Yani samimi olmayalım… Sen ve sevgilin de rahat edersiniz…
Dedi. O da baya kızarmıştı. Burak:
Benim bir sevgilim yok… Olsa bile seninle aramı bozamazdı…
Dedi. Merve şaşırmıştı. Hiçbir şey demedi ve yollarına devam ettiler....

süper süper süper 2 bölümde harika valla bayıldım

berkle nası arkadaşa olduk hala anlamıyorum valla

kuzum süpersin yaaa harikasın bölümler süper dewam burak ve ben hee (L) =) muck büşram dewam

vlla hafta sonu yeni bölü inş=) xD

bekliyorum walla canım xD

evet artık koyarsın bugün büşracığım =)

merve=) demiş ki:

evet artık koyarsın bugün büşracığım =)

yazcma inş cnm =)

Büşra’nın okuluna varmışlardı. Büşra Merve’nin yanında birini görünce şaşırdı, çünkü hiç konuşmuyorlardı bile… İçinden ‘Bu da kim ya?’ diye geçirdi ve gülümseyerek onlara yaklaştı.
Merve:
Nasılsın Büşo’m…
Dedi. Büşra:
İyi Merfe’m… Arkadaşın kim?
Diye sordu. Burak:
Merhaba… Ben Burak…
Dedi. Büşra elini uzattı ve:
Memnun oldum.
Dedi. Burak gülümsedi ve:
Ben de Büşra .
Dedi.
Merve ile Burak pek konuşmuyorlardı, Büşra’nın sorduğu sorular ‘Şey evet… Şey hayır…’ demekle yetiniyorlardı ama Büşra Burak’ı çok sevmişti. Beraber durağa gidip, otobüse bindiler. Burak kızların evinden 5,6 sokak aşağıda oturuyorlardı. Büşra:
İstersen biz seni evine bırakalım, sen de tek dönmemiş olursun…
Dedi. Burak:
Şey teşekkürler ama ben sizin evi öğrenecektim… Yanlış anlama… Sabahları Merve’yi… Şey almak için…
Dedi. Merve Burak’a baktı ve Büşra’ya:
Evet öyle…
Dedi. Büşra:
Peki, gidelim o zaman…
Dedi. Beraber evin önüne gelmişlerdi bile. Burak:
Sabah geleyim mi?
Diye sordu. Merve:
Şey tabi…
Dedi. Burak görüşürüz o zaman…
Dedi. Büşra:
Tabi görüşürsünüz.
Dedi. Merve’ye döndü ve:
Aşk öyle bir büyü ki…
Diye şarkı söylemeye başladı. Merve ona sinirli bir bakış attı. Büşra:
Ne ya? Şarkı söylüyorum ben…
Dedi ve gülerek kapıyı açtı. Merve sustu ve içeri girdiler. Tuğçe ile Hilal:
Nerde kaldınız ya?
Diye sordular. Merve:
Burak ile önce yürüyüp Büşra’nın yanına gittik sonra buraya geldik…
Tuğçe:
Şaşırdım!
Hilal:
Neyse mutfakta konuşuruz, yemekler hazır!
Dedi. Tuğçe Büşra ile Merve’ye de Berk ile olanları anlattı. Merve:
Bence onunla bu kadar samimi olma! O çocuk seni üzebilir!
Tuğçe:
Nasıl?
Büşra:
Benim içimden bir seste öyle diyor…
Tuğçe:
Madem öyle peki!
Dedi. Hilal:
Cumartesi Yaprak ile erkek kardeşi bize gelecek, sizin için bir sorun olur mu?
Büşra:
Evet… Çok büyük bir…
Hilal:
Ne?
Büşra:
Mutluluk.
Hilal gülümsedi ve:
Tamam.
Dedi. ....

canım süper olmuşş yaa =) gerçek hayatta yaşamıyorum ama senin hikayende aşk yaşıcam anlaşılan =) muck

yaww süper olmuş bitanem ellerine sağlıkkk yeni bölümü beklioruzzzzzzzzzzzzzzzz

beğenmenize sevndim =)

Merve’de biraz Burak’tan söz etti… Beraber evi toparlayıp, film seyrettiler ve 24.00’a doğru yattılar.
Sabah olmuştu. Merve bu sefer çok erken kalkmış, üzerini giyinmiş, kahvaltı hazırlamıştı. Tuğçe’de uyandı ve:
O… Ne o? Bugün kimin doğum günü?
Merve:
Ne?
Tuğçe:
Niye erkenden kalktın ve neden bu kadar şıksın yani?
Merve:
Her zamanki halim!
Tuğçe:
Ya evet… Doğru…
Dedi ve gülerek mutfaktan çıktı. Odaya girdi ve:
Hiloş Büşo…
Diye seslendi. Büşra:
Saat kaç?
Diye sordu. Bir yandan da esniyordu.
Tuğçe:
8.15!
Hilal bir çığlık attı ve:
Ne olamaz!
Dedi. Büşra:
Saçmalama 7.15 değil mi?
Tuğçe güldü ve:
Evet, tabi ki…
Dedi. Hilal bir ‘Oh…’ çekti ve kalktı. Büşra’da yatağını topluyordu.
Tuğçe:
Merve erkenden kalkmış, kahvaltı hazırlamış, süslenmiş… Ne oluyor?
Büşra gülmeye başladı ve:
Galiba Merfe’ciğim âşık oluyor.
Tuğçe:
A… İnanmıyorum… Kime?
Büşra onun kulağına eğildi ve:
Burak.
Dedi. Tuğçe:
Peki, niye böyle giyindi?
Büşra:
Bugün Burak onu almaya gelecekte…
Tuğçe:
Bundan bizim yeni haberimiz oluyor… Aşk olsun!
Büşra:
Ya Merve kabullenmiyor ki… Bana da çok kızıyor zaten anladım diye…
Tuğçe:
Hım…
Büşra:
Ne yapsak?
Tuğçe:
Biraz zaman geçsin… Ama onların birbirlerine olan duygularını öğrenmemiz için Burak bize gelmeli…
Büşra:
Cumartesi Yaprak ve kardeşi gelecek, Pazar hiç olmaz ki…
Tuğçe:
Hafta içi olmaz mı?
Büşra:
Ya sabah 08.00 de gidip, akşama doğru dönüyoruz…
Tuğçe:
O zaman diğer hafta olsun… Hem onlarda birbirlerini daha çok tanımış olurlar… Benim tanıdığım Merve 1 hafta tanıdığı birine ‘Seni seviyorum…’ demez çünkü!
Büşra:
Haklısın canım…
Dedi. O sırada Merve odaya girdi ve:
Ne konuşuyorsunuz siz?
Tuğçe:
Şey… Hiç… Havadan sudan!
Merve:
Öyle mi?
Büşra:
Evet…
Dedi. Merve:
Hım… Neyse hadi kahvaltı hazır…
Tuğçe:
Tamam, sen git geliyoruz.
Merve:
Peki…
Dedi ve odadan çıktı. Tuğçe:
Ben Hilal’e okula giderken anlatırım tamam mı?
Büşra:
Olur.
Dedi ve beraber mutfağa gittiler. Merve hemen kahvaltısını etti, saçını başını kontrol düzeltti. O sırada da kapı çaldı. Koşarak gidiyordu ki bütün gözler onda diye sakin pozisyonu aldı ve kapıyı açtı. Burak hemen yukarı çıktı. Merve üzerini tekrar kontrol etti ve kapıyı açtı…

canım çok güzel yazmışsın ellerine sağlık muck =)

saol cnm =)

süper olmuş cnm harika ellerine sağlıkkkkkkkkkkk