Hep ßirlikTe...

Aradan yarım saat kadar geçmişti. Erdem:
Ben buldum… Ne isteyeceğimi…
Dedi. Berk:
Ne buldun?
Erdem:
Ya Büşra okulda benimle olmaktan utanıyormuş gibi kimse çıktığımızı bile bilmiyor… Arkadaşken daha yakındık en iyi ceza beni gerçekten sevdiğini kanıtlaması ve sevgisini kabullenmesi olur…
Berk:
Aslında haklısın… Tuğçe’nin peşinden o kadar koştum ama o hiç peşimden koşmadı…
Tuna:
Bizim çıkmamızı Hilal sağladı… Böyle bir şeye gerek yok…
Burak:
Bu sevgi gösterisine benimde ihtiyacım olabilir… Fena da olmaz hani… Aklınla bin yaşa Erdem…
Erdem:
Tuna ne yapacak?
Berk:
Hilal sana en ufak şeyde kıskandırma yapabilecek bir kız bence en iyisi bunu ne kadar sinir bozucu olduğunu onunda görmesi…
Tuna:
Of… Çok kötüsünüz… Ama haklısınız da…
Dedi. Birbirlerini tebrik ettiler ve mutfağa girdiler. Merve:
Buldunuz mu?
Berk:
Evet…
Tuna:
Ama ben Hilal’ime kıyamadım…
Dedi ve gülümseyerek Hilal’e sarıldı.
Hilal:
Ay aşkım…
Dedi ve oda ona sarıldı. Büşra:
E… Siz?
Erdem ve Burak:
Biz cezayı hak ettiğinizi düşünüyoruz…
Büşra, Merve ve Tuğçe birbirlerine garipçe baktılar ve:
Neymiş bu ceza?
Dediler. Erdem:
Biz…
Berk:
Sizin…
Burak:
Sevginize…
Üçü:
İnanmıyoruz… Kanıtlayın…
Büşra:
Ne?
Erdem:
Öyle valla… Ne kadar çıkıyor bile olsak… Senin beni benim seni sevdiğim kadar sevdiğine inanmıyorum…
Büşra:
Yok devenin…
Berk:
Şimdi kıvırma ayağına girmeyin… İnanmıyoruz… Hadi gidelim beyler…
Merve:
Yok artık…
Tuğçe:
Sarhoş musunuz be?
Burak:
Var artık… Kanıtlayana kadar görüşmemek üzere!
Merve ayağa kalktı Burak’ı tuttu ve:
Aşkım siz ciddi misiniz?
Burak kendini tutarak:
Evet…
Dedi. Büşra Erdem’in elini tuttu ve:
Ya aşkım daha kaç gün oldu çıkalı… Senin yaptığın da iş mi? Başka bir şey iste!
Erdem:
Bunu benimle çıktığını saklamadan önce düşünecektin…
Büşra:
Kimden saklıyor muşum?
Erdem:
Sınıfta kim biliyor?
Büşra:
E… Şey… Sıla…
Erdem:
Başka?
Büşra:
Sen, ben… Büyük bir ihtimal Cenk…
Erdem:
Başka?
Büşra:
Bilmem…
Erdem:
Ya bırak Allah aşkına… Cenk’ten bile saklayalım dememiş miydin? Sevmiyorsun beni…
Büşra:
Ya aşkım…
Erdem:
Ben gidiyorum…
Büşra:
İyi… Kanıtlarım bende aşkımı…
Erdem:
Umarım… Çünkü ben ciddiyim…
Dedi. Merve:
Ya aşkım hadi Erdem biraz haklı falan sana ne oluyor?
Burak:
Ne demek ne oluyor?
Merve:
Ya benim seni ne kadar sevdiğimi bilmiyor musun?
Burak:
Biliyor olsam şuan böyle demem değil mi?
Merve:
Ya aşkım ben seni çok seviyorum ama…
Burak:
İyi o zaman kanıtla! Şüphen mi var?
Merve:
Hayır da…
Burak:
Kolumu bırakırsan gideceğim…
Merve:
İyi git… Kanıtladıktan sonra… Neyse çok sinirliyim…
Burak arkasını döndü ve gülmeye başladı. Tuğçe ise:
Ya aşkım şurada bir hafta olmadı yaptığına bak?
Berk:
Ama çıkmamızda tek etken benim… Seni tanıdığımdan beri peşinden koşuyorum… Sen ne yaptın?
Tuğçe:
Tamam… Kanıtlayacağım… Ben seni seviyorum…
Berk:
Ben de bunu umuyorum…
Tuğçe Berk’i öptü ve:
Göreceksin…
Dedi. Çocuklar evden çıktılar. Erdem:
Ya bu cidden ciddileşiyor yalnız…
Burak:
Evet!
Berk:
Yo… Aşkım ya… Söyleyecektim de sizin için bir şey demedim…
Erdem:
Sakın deme… Kanıtlamazsa biter bu iş… Şaka falan derken bir şey geldi… İçime atmışım bu durumu…
Burak:
Bana da bir şey oldu valla…
Berk:
İyi siz bilirsiniz…
Dedi ve apartmandan çıktılar. Tuna da Hilal’i öptü ve gitti.

canım ya süper olmuş ya

Büşom Bölüm Süpere Hayatım!!Devmm

Kızlar tartışıyorlardı. Merve:
Ya inanamıyorum ya… Ne yapacağız şimdi?
Tuğçe:
Bilmiyorum… Ama bence haklılar…
Büşra:
Ya saçmalama nasıl haklılar? Biz onları sevmiyor muyuz?
Tuğçe:
Sadece söylüyoruz… Ne yaptın şu güne kadar Erdem için?
Büşra:
O değil ben söyledim onu sevdiğimi…
Tuğçe:
Peki, kim biliyor? Nasıl kanıtladın?
Büşra:
Şey… Sıla biliyor bir tek…
Tuğçe:
Ya gördün mü? Hem onlar bizden sadece sevgimizin kanıtını istiyorlar…
Büşra:
Ama… Buna inanana kadar yüzüme bakmayacak…
Tuğçe:
Sen de kanıtla…
Merve:
Ama nasıl?
Tuğçe:
Ya düşünün buluruz bir şeyler…
Büşra:
Haklısın galiba… Hem ben Erdem’i çok seviyorum… Kanıtlayacağım…
Merve:
Aklıma hiçbir şey gelmiyor…
Büşra:
Benim geliyor galiba…
Tuğçe:
Benim de…
Büşra:
Ben ne yapacağımı buldum… Sabah Erdem’in kardeşi Pelin’i arayacağım… Ona kısaca olayı anlatıp evin anahtarını alacağım… Yarında okuldan erken çıkıp Erdem’e sürpriz hazırlayacağım… Ayrıca okulda da herkese Erdem’i sevdiğimi söyleyeceğim…
Hilal:
Sen utanırsın ya!
Büşra:
Belki turptan farkın kalmayacak ama yapacağım…
Tuğçe:
Ben de gece Berklerin villaya gideceğim… Mumlarla ‘SENİ SEVİYORUM!’ yazacağım ve tabi güller de olsun… Eminim bayılacaktır…
Merve:
Süpersiniz ya ben?
Büşra:
Bilemiyorum canım… Ama en iyisi senin düşünmen olur…
Merve:
Haklısın… Neyse hadi yatalım… Sabah düşünürüz…
Büşra:
Doğru… Eminim Erdem beni almaya gelmez… Benim gitmem lazım… İyi geceler kızlar…
Tuğçe, Merve, Hilal:
İyi geceler…
Dediler. Merve gece boyu düşündü… O sırada da uyuya kaldı. Büşra Erdem’i arayıp durdu. Telefon elinde uyuya kaldı.
Sabah olmuştu. Merve’nin telefonu çalıyordu. Arayan annesiydi. Merve:
Alo… Ne oldu anneciğim?
Annesi Sevil Hanım:
Kızım… Nerelerdesin… Neden bir telefon bile etmiyorsun…
Merve:
Ay… Annem ya unutmuşum… Dersler falan…
Dedi. O sırada aklına dank etti ve:
Anneciğim bugün yanınıza geleceğim… Sizi biriyle tanıştırmayı düşünüyorum…
Sevil Hanım:
Kimle?
Merve:
Erkek arkadaşım…
Sevil Hanım:
Kim? Kim?
Merve:
Akşam tanışacaksınız zaten… Size ne kadar güvendiğimi biliyorsunuz… Umarım her şey güzel olur…
Sevil Hanım:
Tabi... Ama…
Merve:
Ama falan yok anneciğim… Babama da selam söyle öptüm sizi kapatmam lazım…
Sevil Hanım:
Tamam kuzucuğum… Akşam görüşürüz…
Dedi ve telefonu kapattı. Merve bir çığlık attı ve:
BULDUM! BULDUM…
Diye bağırdı. Kızlar onun sesine uyandılar ve:
Ne oldu ya?
Diye sordular. Merve:
Burak hayatı boyunca hiç geçirmediği bir tecrübeyle benim ona olan sevgimi anlayacak!
Büşra:
Nasıl?
Merve:
Onu bu akşam annemlerle tanıştıracağım!
Tuğçe:
Ne?
Hilal:
Bu harika?
Büşra:
Harikasın canım…
Merve:
Ay… Aşkım çok sevinecek…
Dedi. Beraber kalkıp kahvaltı ettiler, hazırlandılar. Büşra ve Merve Erdem ile Burak’ın yanına gittiler. Hilal ve Tuğçe de okula…

büşra harika olmuş ya yeni bölüm lütfen

Büşra Erdem’in oturduğu yerde onu bekliyordu. Erdem onu gördü ve görmezden gelerek yürüdü. Büşra kolundan tuttu vE:
Ya Erdem, hiç mi konuşmayacaksın benimle? Hayatta aldığım en büyük ceza bu!
Erdem:
Sevgini ispatlamaktan bile çekiniyorsun, başka ne yapabilirim?
Büşra:
Aşkım ya seviyorum ben seni ve kanıtlayacağım… Dün bu sözlerin ibraz sinirimi bozdu… Ondan öyle söyledim ben…
Erdem:
Tamam, ben de bekleyeceğim, İSPATINI!
Dedi ve yürümeye devam etti. Büşra onun peşinden gidiyordu…
Merve Burak’ın yanına gitmişti. Burak da onu görmezden geldi. Merve:
Aşkım bu akşam kanıtını alacaksın… Ama kalbimi o kadar kırdın ki telafisini nasıl yaparsın bilemem!
Burak:
Ben ne sevgimden, ne de sevdiğime yaptığım şeylerden utanmam… Sen sevgini kanıtlarsan ben gerekeni yapabilirim!
Merve içinden ‘Yuh! Bir de dövseydin bari… Akşam görcem ben seni’
Dedi. Burak’a da:
İyi o zaman… Akşam görüşürüz…
Dedi. Burak içinden ‘Umarım…’ dedi ve yoluna devam etti. Merve onun yanındaydı. İkisi de konuşmuyordu ve yürüyorlardı.
Hepsi okula varmışlardı. Büşra sınıfa girer girmez:
Arkadaşlar beni bir dinleyebilir misiniz?
Sınıfın çoğunluğu:
Evet, ne oldu Büşra?
Büşra derin bir nefes aldı ve:
Sizlerle paylaşmak istediğim bir şey var!
Dedi. Erdem oturmuş dinliyordu.
Büşra’nın arkadaşları:
Ne?
Diye sordular. Büşra:
Ben… Ben… Erdem’e aşığım… Onu ÇOK SEVİYORUM! Ayrıca içinizden biri bile ona yakın davransa kıskanabilirim… Ve… Cenk üzgünüm ama Erdem’i çok seviyorum…
Dedi. Herkes Erdem’e baktı. Sonra Büşra’ya bazıları:
Zaten belli ediyordun ki!
Bazıları:
Erdem’de seni!
Bazıları:
Of…
Bazıları:
Boş verin ya…
Diye karşılık verdiler. O sıra da ders hocaları da girdi. Şans da bu olsa gerek Ahmet Bey:
Ne oluyor Büşra?
Diye sordu. Büşra Erdem’e baktı ve:
Hocam ben aşığım… Aldırmayın bana!
Dedi. Erdem şok olmuştu ve gülmemek için kendini tutuyordu. Ahmet Bey:
Ne?
Diye sordu. Büşra:
Hocam ben Erdem’ e AŞIĞIM!
Dedi. Ahmet Bey Erdem’e baktı ve:
Tamam, sakin ol… Otur bakalım… Deli ya bunlar…
Dedi. Büşra kıp kırmızı olmuştu ama rahatlamıştı da… Erdem’in yanına gitti.
Erdem de gülmekten kızarmıştı. Büşra hiç konuşmadı. Biraz su içti ve derse döndü…
Ders bitiminde de Pelin’i aradı:
Alo… Pelinciğim!
Pelin:
Efendim Büşra?
Büşra:
Ya canım… Senin çok acil yardımına ihtiyacım var…
Dedi ve olanları anlattı. Pelin:
Tabi ki yardım ederim… Sen abimden 2 saat falan önce gel… Burayı da beraber hazırlarız… Ben gerekli şeyleri alırım…
Büşra:
Çok saol canım…
Dedi ve telefonu kapadı.
Aradan iki saat geçti. Büşra Sıla’ya:
Hocalara Büşra hastalandı de. Ben gidiyorum…
Dedi. Sıla:
Tamam… Yarın bana da anlat ama tamam mı?
Büşra:
Tamam…
Dedi ve çantasını alıp, çıktı.
Erdem içinden ‘Ya nereye gidiyor bu? Of…’ diye geçirdi ve sıraya kafasını gömüp somurtmaya başladı. Sıla:
Allah’ım ne garip bunlar…
Dedi ve arkadaşlarının yanına gitti.
Büşra hemen Erdemlerin evine gitti. Beraber mumlarla ve gül yapraklarıyla Erdem’in odasını süslediler. Aperatif yemekler hazırladılar. Büşra evine gidip üzerini değiştirdi. Pelin de evine döndü. Büşra camdan Erdem’in gelip, gelmediğini gözetliyordu. Erdem evin önünden geçerken hemen aşağı indi.
Erdem eve girdi:
Ne güzle kokuyor burası ya!
Dedi. Odasına girdi. Büşra da o sırada sessizce içeri girdi. Erdem odaya baktı ve:
Oha… Bu ne be!
Dedi. Büşra:
Hoş geldin aşkım =)
Dedi. Erdem:
Büşra! Senin burada ne işin var?
Büşra:
İspatlamam gereken bir sevgim var =)
Erdem gülümsemeye başladı ve:
Hım…
Dedi. Büşra:
Acıkmışsındır… Tıkın istersen…
Dedi. Erdem:
Yok, şey… Bugün… Yaptığın şey gerçekten çok güzeldi…
Büşra:
Senin yaptıkların yanında…
Erdem:
Aslında ben de pek bir şey yapmamıştım ama… Hiç olmazsa sevgimi saklamıyorum…
Büşra:
Haklısın… Özür dilerim…
Erdem:
Önemli değil… Aşkım…
Dedi. Büşra:
Ay canım…
Dedi ve Erdem’e sarıldı. Onlar gününü böyle geçirirken Tuğçe okul çıkışı Berk’i takip etmişti. Onun villasının yerini öğrenince gidip bir zücaciyeden mum, çiçekçiden de güller aldı. Mumlarla onun odasının önüne ‘SENİ SEVİYORUM AŞKIM’ yazdı. Güllerle etrafını süsledi. İşi bitince de Berk’i aradı. Berk:
Efendim?
Dedi. Tuğçe:
Aşkım… Cama çıksana!
Dedi. Berk perdeyi araladı ve ağzı açık bir şekilde:
Tuğçe!
Dedi. Tuğçe:
Seni çok seviyorum=)
Dedi. Berk:
Bekle geliyorum…
Dedi ve aşağı indi.
Tuğçe:
Aşkım… İnandın mı sevgime?
Dedi. Berk:
Evet… Gel buraya ya…
Dedi ve ona sarıldı. Beraber mumlara bakıyorlardı. Tuğçe:
A… unutuyordum…
Berk:
Neyi?
Tuğçe:
Umarım garipsemezsin…
Berk:
Neyi?
Tuğçe cebinden yüzük çıkardı ve:
Sevgime inanmıyordun ya… Ben… Eğer bir gün evlenirsem… O kişinin sen olmasını istiyorum… Şimdi değil tabi ki… Ama… Eğer sende böyle düşünüyorsan…
Dedi ve iki çift yüzük çıkardı:
Bunlar bizim birbirimize olan aşk temsilcimiz olsun mu?
Dedi. Berk çok şaşırmıştı ve:
Hayatıma giren hiç kimse senin gibi değildi… Sen hayatın armağanı gibisin bana… Tabi ki de KABUL EDİYORUM!
Dedi. Yüzüklerden küçük olanı alıp Tuğçe’ye taktı. Diğerini de kendine taktu ve onu öptü…
Merve ise okul çıkışında Burak’ın yanına gidip elini tuttu ve:
Yürü gidiyoruz!
Dedi. Burak elini çekti ve:
Nereye?
Dedi. Merve:
Çok istediğin ispatını almana…
Dedi. Burak:
Ama nereye?
Merve:
Burak elimi tutuyor musun? Yoksa her şey bitsin mi?
Burak:
Tamam…
Dedi ve elini tuttu. Merve bir taksi durdurdu ve beraber bindiler. Burak Merve’ye merakla bakıyordu. Bir binaya varmışlardı. Burak:
Burası neresi?
Merve:
Gel benimle…
Dedi. Beraber apartmana girdiler. Merve kapıyı çaldı. Sevil hanım Ayhan Bey ve Merve’nin kardeşi Özge kendilerini kontrol edip kapıyı çatılar. Sevil Hanım:
Hoş geldiniz=)
Dedi. Ayhan Bey her ne kadar durumdan rahatsız bile olsa:
Hoş geldiniz…
Dedi. Merve:
Anneciğim… Çok özledim sizi…
Dedi. Burak olayı anlayınca:
Merhaba efendim!
Dedi. Merve ailesine sarıldı ve:
Bu Burak, Burak babam annem ve kardeşim…
Dedi. Burak:
Çok memnun oldum efendim…
Dedi. Sevil:
Aç mısınız?
Diye sordu. Merve Burak’a bakıp:
Evet… Okuldan çıkar çıkmaz geldik…
Dedi. Ayhan Bey Burak’ı inceliyordu. Özge:
Nasılsın?
Dedi. Burak:
İyi ama heyecanlı…
Dedi. Beraber yemeğe oturdular. Burak hayranlıkla Merve’yi izliyordu. Merve de ailesine Burak’ı tanıttı. Saat epey geç olmuştu. Ayhan Bey Burak’ı baya sevmişti ve:
Sizi tekrar bekleriz…
Dedi. Burak:
Her zaman efendim…
Dedi. Sevil Hanım:
Kızım çok doğru birini seviyorsun…
Dedi. Merve kafasını salladı. Beraber çıktılar ve taksiye bindiler. Merve pek konuşmuyordu. Arabadan inince Burak:
Beni bu kadar sevdiğini bilmiyordum… Özür dilerim aşkım…
Dedi. Merve’nin elini tutup, öptü. Merve:
Dersini aldın demek ki… Ama…
Derken Burak onu öptü… Merve de her zaman ki gibi yumuşadı. Eve girdi. Burak da evine döndü. Büşra ve Tuğçe de evdeydiler. Hilal bütün gün Tuna’yı aramış ve ulaşamamış olmanın sinirini yaşıyordu.
Günün mükemmelliğini birbirlerine anlattılar. Hepsi gün içinde garip ve hiç yapmadıkları bir şey yapmışlardı. Hilal:
Ne güzel… Ben sevgilime ulaşamıyorum bile… Neyse yatıyorum iyi geceler…
Dedi ve yattı. Diğerleri de yattılar.
-İki gün sonra-
Hilal Tuna’ya ulaşamıyordu. Okula giderken onu bir kızla görmüştü. Tuna onun tanımadığı bir kuzeniyle kıskandırmıştı. Daha ağırına cesaret edemiyordu. Hilal okula dehşet bir sinirle gitti. Dersler bitince de Yaprakla birlikte evlerine gitti. Kapıyı o kız açında daha da delirdi ve onu ittirip:
Tuna Nerde?
Diye bağırdı. Tuna:
A… Hilal!
Dedi. Hilal:
Sen… Sen iğrençsin… Nefret ediyorum senden ya!
Dedi. Ağlamaya başladı. Tuna:
Ya aşkım valla yanlış anladın… O kız kuzenimiz?
Hilal sinirle onu duymamıştı ve hala:
Ya bana bunu nasıl yaparsın?
Deyip duruyordu. Tuna onu tuttu ve:
Ya kendine gelir misin? O bizim kuzenimiz!
Dedi. Yaprak gülmeye başlamıştı… Kuzenleri Aslı:
Ya gerçekten yanlış anladın!
Hilal:
Gerçekten mi?
Tuna:
Evet aşkım=)
Dedi. Hilal:
Ödüm patladı… Peki, niye telefonlarıma çıkmıyordun?
Tuna ona olanları anlattı. Hilal biraz kızsa bile ona da anlayış gösterdi ve bir daha kıskandırmayacağına söz verdi…

ya süper olmuş acaba gerçekten öyle biriyle karşılaşacak mıyım

Tabi ki de canım =)
Hatta hepimiz böyle beraber otururuz

Bir senaryomun daha sonuna gelmiş blunuyoruz
-Üç Buçuk Sene Sonra-
Aradan seneler geçmişti. Hepsi çok mutlulardı. Son sınıfa gelmişlerdi. Büşra yazar olma isteğini gerçekleştiremese bile bir şeyler yazıyordu ve bir gazetede ona ait bölüm vardı…
Hilal iyi bir besteci olmuştu.
Tuğçe birkaç diziden teklif alacak kadar iyi bir oyuncuydu. Bir sinemada da oynamıştı.
Merve ve Burak her şeyi birlikte gerçekleştiriyorlardı. Okulu bitirmelerine az kalmıştı. İkisi de bankacılıkla uğraşmış, oyunculuk eğitimi almış Büşra’ya ait bir tiyatroda oynamışlardı…
Erdem okulu bitirmiş, Büşra sayesinde ‘öğretmenlik’ düşüncesine bile ısınmaya başlamıştı.
Tuna’nın daha bir senesi vardı ancak o bir şirkette staj er olarak Bilgisayar Mühendisliği yapıyordu.
Berk okumasına rağmen oyunculuk değil de babasının şirketinde çalışıyordu.
Hepsi senelerini birlikte geçirmiş, her zorluğu birlikte aşmışlardı. Sene sonuna yaklaşıyorlardı… Kızlar aynı evdeydiler. Erkekle de birlikte bir ev tutmuş kalıyorlardı.
Her zaman ki gibi hepsi kızların evinde toplanmışlardı. Kızlar mutfakta yiyecek bir şeyler yapıyor, çocuklar da sohbet ediyorlardı. Erdem:
Ben size bir şey danışacağım, Beyler?
Berk:
Söyle?
Tuna:
Ne oldu ki?
Erdem:
Ya ben… Büşra’ya… Evlenme teklif etmeyi düşünüyorum…
Burak:
Zuha…
Erdem:
Ne var ya?
Burak:
Ben de… Yani Merve’ye =)
Berk:
Biz Tuğçe’mle zaten sözlüyüz… Ben de düşünüyordum ama…
Tuna:
Ben seneye yapacaktım… Ama dörtlü düğü de fena olmaz… Mezuniyete ne gerek var…
Erdem:
E… Süper…
Dedi. Beraber bir plan kurup, söylemeyi düşünüyorlardı.
Kızlar içerden:
Ne konuşuyorsunuz siz?
Diye sordular. Berk:
İş güç…
Tuna:
Okul…
Erdem:
Siz…
Burak.
Havadan sudan…
Dedi. Kızlar mutfaktan çıktılar. Büşra:
Bir karar verin, hangisi?
Erdem:
E… Hepsi=)
Dedi. Kızlar gülerek mutfağa girdiler.
Aradan birkaç gün geçmişti. Aynı monoton hayatlarına devam ediyorlardı. Çocuklar da günlerce düşünmüşlerdi ve sonunda bir restoranı kapatıp, pırlantaları da alıp söylemeye karar verdiler.
Berk gidip restoranın sahibiyle konuştu. Ayarladı. Erdem kızlara bir sürü gül yaptırdı. Burak onlara yemeğin yerini yüz yüze değil de değişik bir şekilde anlatmak için onlara özel kâğıtlardan davetyiyeler yaptırdı. Tuna yüzükleri güzel, farklı ve değişik şekilde almaları için araştırmalar yaptı.
Sabah olmuştu. Kızlar kapı sesiyle uyandılar. Kapıyı çatıklarında isimlerine yazılı kutular gördüler. Hepsi aldılar. İçinde hepsine farklı renkte:
‘’Hayatımın anlamı;
Bu akşam Kraliçe restoranına gelmen dileklerimle,
AŞKIN =)’’
Yazıyordu. Ayrıca kutularda gül yaprakları da vardı. Kızlar birbirlerine baktılar ve mutluluktan uçar bir vaziyette hazırlığa koyuldular…
Akşam olmuştu. Kızlar süper bir şekilde giyinmiş, saçlarını yaptırmış evden çıkıyorlardı. Kapıya indiklerinde Berk’in ailesine ait olan özel bir araba gördüler. Şoför:
Buyurun hanım efendiler. Bunu Berk Bey yolladı, diyerek kapıyı açtılar.
Kızlar garip, bir şekilde birbirlerine bakıp bindiler.
Erkekler takım elbiselerini giymiş bekliyorlardı. Ellerinde güller vardı. Hepsi yüzükleri kontrol ettiler.
Kızlar gelmişti. Hepsi kapıya çıktı ve:
Hoş geldiniz…
Deyip ellerini uzattılar. Büşra:
Aşkım bu ne şimdi?
Dedi. Erdem:
Sürpriz…
Dedi. Burak:
İçeri girelim mi bir tanem?
Diyerek Merve’ye kolunu uzattı. Beraber içeri girdiler. Restoran mükemmel bir şekildeydi. Kızlar şok içindelerdi. Beraber masaya oturdular. Erkekler ayağa kalktılar. Burak:
Yemekten önce…
Tuna:
Söylemek…
Berk:
İstediğimiz…
Erdem:
Bir şey var…
Dediler. Kızlara doğru eğilip yüzüğü çıkardılar ve hepsi:
‘Hayatımın anlamı, Benimle evlenir misin?’ diye sordular.
Büşra yutkundu. Hilal ve Merve gözlerini ovaladı. Tuğçe ise:
Biz zaten… Sözlüydük ki aşkım…
Deyip Berk’e sarıldı. Berk:
Yani?
Tuğçe:
Hayatımda söylediğim bütün Evetlerden daha fazla EVET!
Berk yüzüğü taktı ve tekrar sarıldı.
Hilal:
Aslında… En büyük beklentim buydu… Ama…
Tuna:
Ama mı?
Hilal:
Aması… EVET!
Dedi. Tuna’ya sarıldı. Tuna:
Ödümü kopardın aşkım ya!
Dedi. Merve:
Aşkım bin kere evet ya=)
Dedi. Burak:
Hehe… Biliyordum… Seni seviyorum=)…
Dedi.
Büşra:
Aşkım…
Erdem:
Efendim =)
Büşra:
Çok… Çok… Çok… Şaşırdım…
Erdem:
Neden?
Büşra:
Sen bana sordurursun sanıyordum… Seni çok seviyorum… Tabi ki de… EVET!
Erdem:
Ben seni daha çok ama olsun =)
Büşra:
Ben daha çok!
Erdem:
İkimiz eşit nasıl?
Büşra:
Süpersin =)
Dedi. Bütün gece eğlendiler ve yemeklerini bitirip, dans edip, evlerine döndüler.
Aradan bir ay geçmiş… Düğünler için her şey hazırlanmıştı… Düğün de aynı mutlulukla devam etmişti. Beraber bir gemi de kiralayıp düğünlerini yapmışlardı.
Gün sona erdiğinde hepsi:
‘HEP BİRLİKTE!’ diye bağırmış, evlerine ayrılmışlardı…

büşra harika bir son bölüm olmuş
ama keşke bitmeseydi neyse...

sonuna geldiğimde tek söylediğim WOWWWW oldu kesinlikle muhteşem cnm bnm harikaa inş ilerde hepimiz böyle aşklar bulurz

ayrıca bitmesine çok ama çok üzüldüm artık darısı diğer senaryolara bitanemm

sizi çok seviyorum yhaaaaaaaaaaaaaaaa

bnde sizi seviyore
bu arada cnm bitmesi gerektiğ içn btti

duygulandım bitti işte nese hep bereberik yine

süper kızlar fan=)

emeğinize sağlık kızlar süper olmuş teşekkürler...

sağoLun canLarım xD (canımLar oLmayacaktı xD)