Hep ßirlikTe...

arkadaşlar bu bnm yeni başladığım bir senaryom daha pek bir şey yazmadım ama devamı gelecek...
TaNıtIm ResMi (Hilalciğimin Eseri =)


Büşra, Hilal, Tuğçe ve Merve 4 yakın dosttu. Dördünün de yaşamak zorunda oldukları bir hayat, bitirmek zorunda oldukları bir üniversite ve uygulamak için uğraştıkları idealleri vardı. Daha birinci sınıftaydılar ama o kadar çok uğraşları ve o kadar zorlu bir hayatları vardı ki… Bazen kendileri bile yaşadıklarına inanamıyorlardı.
Hilal; Ailesi tarafından en serbest olanıydı. Ailesi onun hayallerine destek çıkıyordu ve o İstanbul’da bir ‘Güzel Sanat Fakültesinin Müzik Eğitimi’ bölümünde okuyordu. Onun en büyük ideali iyi bir müzisyen olmaktı. Çok iyi bir besteciydi ve çokta güzel senaryo yazıyordu.

Merve; Ailesinin isteğiyle İstanbul’da bir Ticaret Fakültesi’nde okuyordu. Aslında onun en büyük ideali iyi bir oyuncu olmaktı, ailesi bunun olabileceğini ummuyorlardı ve ilerde hayatından pişman olmamasını istedikleri için onun Ticaret Fakültesi’nde okumasını istediler. Ama Merve hayalinden asla vazgeçmedi, hem ailesinin istediği yerde okuyordu hem de oyunculuk eğitimi alıyordu.

Tuğçe; Ailesinin onu yalnız bırakmama ve hayata tutunma çabasına yardım etme isteği (Aslında bir emir) üzerine İstanbul dışında bir yere gidememişti. Ama bunu yaparken ailesine ‘İstediğim okula gideceğim, sadece bu şartla!’ demişti. Bu nedenle o da en büyük hayali olan oyunculuk için uğraşıyordu ve Hilal ile aynı okuldaydı.

Büşra; Ailesi onun yazar olmasına izin vermemişlerdi. Bunun onun için pekiyi olmayacağını, ileride maddî yönden çok zarara uğrayacağını ve hayatından pişman olacağını düşünüyorlardı. Büşra ise bunu hiçbir zaman düşünmemiş ve onlara asla inanmamıştı. Bu nedenle edebiyatı da daha iyi öğrenmek için İstanbul’da bir Edebiyat Fakültesinde Edebiyat öğretmenliği okuyordu.

Bu dört sıkı dost birbirlerine her şekilde destek çıkıp, hiçbir zaman birbirlerini yalnız bırakmıyorlardı ve beraber İstanbul’da şirin bir ev tuttular. Evlerini çok güzel bir şekilde dekore ettiler. En büyük odayı rengârenk boyatıp, 2 ranza aldılar. Merve ve Büşra ranzaların üst bölümlerinde Hilal ile Tuğçe alt bölümlerinde yatıyorlardı. Ayrıca odada iki giysi dolabı iki büyük çekmece vardı. Dolaplar ranzaların yanına iliştirilmişti ve dışları pembe, fıstık yeşili tonlarıyla kaplıydı. Diğer odalardan birine onların evlerinde zaten kullanmış oldukları iki ders masası, bir bilgisayar masası vardı. Bir masaüstü, bir laptop aldılar ve bunlar bilgisayar masasında duruyordu. Odanın bir kenarında da büyük bir kitaplık vardı. İçerisinde okumaktan en çok zevk aldıkları, araştırma kitapları, okumadıkları kitaplar ve kendilerine ait olan şarkı sözleri, besteler, senaryolar vardı. Mutfaklarında şirin bir yemek masaları vardı. Mutfak küçük olduğu için ona uygun bir dolapları vardı ve küçük, şirin bir şeydi. Son olarak oturma odaları diğer büyük odaydı. Duvarları fıstık yeşili rengindeydi. Koltukları değişik şekillerde ver rengârenkti. Halıları yeşil, pembe ve mor karışımıydı ve ev ile çok uyumluydu. Oda da birde beyaz bir televizyon masası ile gri televizyon vardı. Evlerini bu şekilde dizayn etmişlerdi. Artık ailelerden izin alınması gerekiyordu. Buna aileleri ikna etmek baya zor olmuştu… Özellikle Tuğçe için ancak başarmışlardı.

bitanem süper olmuşşş yhaa bu arada ev tutma fikri merve den mi çıktıı :?: :?:

ay büşracım koydun mu siteye çok güzel olcağına eminim btanem ellerine sağlık..

tUgCe_zAcHaRy demiş ki:

bitanem süper olmuşşş yhaa bu arada ev tutma fikri merve den mi çıktıı :?: :?:

ya vlla cnm bu yazdığımı ilk okuyan merveydi ama onun dediği ile olmadı bn hayatımın olmasını istediğim bölümlerinden yazdım =)

merve=) demiş ki:

ay büşracım koydun mu siteye çok güzel olcağına eminim btanem ellerine sağlık..

saol cnm =) yalnız birazcık değştirme yabtım haberiniz olsun =)

-İlk Öğrenim Günü-
İlk üniversite yılları ve ilk gün başlamıştı. İki dolabın üzerinde de çalar saat kuruluydu. Tam 7 olduğunda çalmaya başladı. ‘Zır zır, zır zır…’ diye ötüyordu. Merve kalktı ve başında öten saati susturdu. Yataktan aşağıya bakıp:
Tuğçe!
Diye bağırmaya başladı. Bir yandan da gözleri ovuşturup, esniyordu.
Büşra ise saatin sesini duymuştu ama kalkamıyordu. Saat sesine Merve’nin bağırmalarda eklenince yerinden kalkıp saatini susturdu ve:
Hilal! Kalk hadi…
Dedi. Sonra yataktan inip, banyoya girdi. Elini yüzünü yıkayıp, çay suyu koydu. Merve de uyanmıştı ve:
Günaydın canım…
Dedi. Büşra:
Sana da günaydın canım…
Dedi. Sonra odaya girdi ve bağırmaya başladı:
Tuğçe, Hilal! Uyanın artık…
Dedi. Mutfağa girdi. Merve de masayı hazırlıyordu. Büşra:
Dur yardım edeyim canım…
Dedi. Merve:
Sen koca bebeklerimizi uyandır önce…
Dedi. Büşra:
Peki…
Dedi ve gülerek odaya girdi. Tuğçe’nin yanına gidip onu sarsmaya başladı, bir yandan da:
Kalk artık hadi!
Diyordu. Tuğçe kalktı ve:
Ya daha sabahın körü, horozlar uyanmadı…
Deyip esneyerek yorganına sarıldı. Büşra:
Horozlar üniversiteye başlamıyorlar, sen başlıyorsun hadi kalk!
Dedi. Tuğçe:
Of…
Diyerek kalktı ve saçını toplayıp, banyoya gitti. Büşra da Hilal’in yanına gitti ve onu da sarsmaya başladı. Hilal:
Tamam, kalktım… Bırak…
Dedi. Oda kalktı ve gözünü eli ile ovuşturup:
Kahvaltı hazır mı?
Büşra:
Tabi… Prensesim… Başka bir emriniz var mıydı?
Hilal:
Of… Tamam, tamam…
Dedi. Büşra gülerek:
Kızma koca bebek… Hazır sayılır kahvaltı, hadi sen de elini yüzünü yıka…
Hilal:
Peki…
Büşra:
Sonra gel burayı toparlayalım…
Hilal:
Tamam…
Dedi ve odadan çıktı. Büşra yatakları toparlamaya başladı. Tuğçe ile Merve de kahvaltıyı hazırlıyorlardı. Hilal elini yüzünü yıkadı ve:
Günaydın kızlar…
Diye seslendi.
Merve:
Günaydın Hiloş’um…
Dedi. Tuğçe:
Günaydın canım, hadi kahvaltı hazır Büşo’yu da alda gel!
Hilal:
Peki…
Dedi ve odanın kapısından kafasını uzattı ve:
Büşo’m kahvaltı hazırmış, hadi…
Dedi. Büşra:
Tamam, sen git canım, bitti zaten…
Hilal:
Dur ben de yardım edeyim…
Dedi. Beraber odayı toparladılar ve mutfağa gittiler. Merve:
Siz oturun ben çaylarınızı koyayım…
Büşra:
Tamam Merfe’m…
Dedi. Merve ona gülümsedi ve onların çaylarını da alıp oturdu. Tuğçe:
Hiloş’um kaçta gitmemiz gerekiyor?
Hilal:
8.30 gibi canım…
Tuğçe:
Ne giymeyi düşünüyorsun?
Hilal:
Bakacağız Tuçe’m…
Merve:
Büşo’m beraber gidelim, okullarımız yakın ne de olsa…
Büşra:
Her gün öyle gideceğiz inşallah Merfe’m
Merve:
Tabi Büşo’m…
Dedi. Beraber kahvaltılarını ettiler. Mutfağı toparladılar ve odalarına girdiler. Tuğçe:
Of… Ne giyeceğim ben?
Büşra:
Ben kendime bulsam sana da yardım ederim Tuçe’m…
Hilal ve Merve:
Aynen valla…
Dediler. Sonra Büşra bir pantolon ve tişört aldı. Giydi Merve’ye dönerek:
Merfe’m nasıllar?
Merve onu iyice inceledikten sonra:
Süper Büşo’m ama…
Dedi. Dolabına yöneldi ve:
Bu hırkayla daha süper olacak!
Dedi. Büşra hırkayı giydi ve saçıyla uğraşmaya başladı.
Hilal bir elbise giydi, üzerine de yarım bir hırka giydi. Büşra’ya döndü ve:
Büşo’m nasıl olmuşum?
Büşra:
Vay… Harika Hiloş’um…
Hilal:
Saçımı salayım değil mi?
Merve:
Maşalayalım ya!
Hilal:
Peki, de sen daha kıyafet bulamadın ki?
Merve:
Büşo’m yapar…
Büşra:
Biraz beklersen hallederim canım…
Dedi. Tuğçe:
Ya bana da bir yardım etseniz?
Hilal ona bir etek çıkardı ve:
Bu nasıl?
Diye sordu. Tuğçe yüzünü buruşturdu ve:
Olmaz!
Dedi. Merve bir pantolon gösterdi, Tuğçe kafasını salladı ve:
Asla!
Dedi. Büşra ona bir elbise uzattı. Tuğçe:
Hilal ile ikiz gibi mi gezeceğiz? Saçma!
Dedi. Merve sert bir bakış attı ve:
Hiçbir şey beğenmezsen bugün okula zor yetişiriz!
Dedi. Tuğçe:
Şu kot ile badi nasıl?
Hilal:
Süper canım…
Merve üzerine bir etek ve gömlek giydi, sonra Büşra’ya dönerek:
Bunlar güzel oldu mu?
Büşra:
Ay çok tatlı oldun Merfe’m
Merve:
Ciddi mi?
Tuğçe:
Süpersin canım…
Dedi. Merve:
Sen de…
Dedi. Sıra saçlara gelmişti. Büşra’nın saçı düzleştirildi, ince ve kurdeleli bir taç ile saçı halledildi. Hilal’in saçına maşa atıldı ve küçük yaldızlı tokalarla toplandı. Tuğçe’nin saçı salık ve dalgalıydı. Saçına arkadan tutturduğu bir toka sayesinde de çok harika gözüküyordu. Merve’nin üstü çok şirin ve hanım, hanımcık olduğu için saçı düzleştirildi ve kâkülünün arkasından tel tokalarla tutturuldu. Evden çıkmak için hazırlardı. Merve:
Saat 8 olmuş hadi Büşo’m çıkalım da geç kalmayalım…
Büşra:
Çantamı alayım geliyorum Merfe’m…
Dedi. Hilal:
Bizde çıksak iyi olacak Tuçe’m…
Tuğçe:
Tamam Hiloş’um…
Dedi. Kızlar birbirlerine sarıldılar ve birbirlerine ‘İyi şanslar’ dilediler. Evden çıktılar.

canım sen süppersin harika olmuş okuyunca bile hycan basıyo keşke gerçek olsa muck muck

merve=) demiş ki:

canım sen süppersin harika olmuş okuyunca bile hycan basıyo keşke gerçek olsa muck muck

valla bitanem süper olmuşş yhaa çok güsell bende hiç bişi beğenmiorum kıyafet aynı anlattığın gbiyimmmm

beğenmenize çok sevindim saolun cnlarım bnm =)
umarım kızmazsın tuğçem aklıma le geldi die yazdım x)

ee cnm yeni bölüm yokmuu hee o kadar çok beğendimki sanki gerçek gibi süpersinn

Merve ve Büşra bir yerden, Hilal ve Tuğçe bir yerden gideceklerdi.
Büşra ile Merve üst taraftaki durağa doğru ilerlediler. Devamlı birbirlerine bakıp sırıtıyorlardı. Sonra bekledikleri otobüs geldi. Beraber bindiler. Şanslarına boş yerler vardı. Beraber bir yere oturdular.
Merve:
Canım sen benden önce ineceksin değil mi?
Diye sordu. Büşra:
Evet, canım senden iki durak önce ineceğim…
Merve:
Büşo’m akşam nasıl buluşacağız?
Büşra:
Hangimiz önce çıkarsa diğerine haber versin, onu almaya gelsin ne dersin?
Merve:
Olur, güzel bir fikir Büşo’m…
Büşra:
Anlaştık o zaman Merfe’m…
Merve:
Anlaştık!
Dedi. Beraber konuşa, konuşa yolda ilerliyorlardı.
Hilal ile Tuğçe ise durakta baya beklemek zorunda kalmışlardı. Neyse ki onlar aynı okuldaydılar ve birbirlerine ulaşamama gibi dertleri yoktu. Tuğçe:
Sence senin dersin mi önce biter benim mi Hiloş’um?
Hilal:
Valla hiç bilemiyorum, kuralları bana danışmadan hazırlamışlar…
Dedi ve bir kahkaha attı. Tuğçe de gülmeye başladı ve:
Hata yaptıklarını anlarlar yakında!
Dedi.
O sırada Büşra’nın ineceği durak gelmişti ve Büşra:
Merfe’m ders çıkışı görüşürüz…
Dedi. Merve’de:
Görüşürüz Büşo’m…
Dedi.
Büşra hemen çantasını alıp otobüsten indi ve okulunun yolunu tuttu. Birkaç sokak yürüdü ve okulun önünde durdu. Kendi kendine ‘Umarım her şey güzel gider…’ dedi ve içeri girdi.
Tuğçe ile Hilal okulun yakınındaki durağa varmışlardı. Beraber indiler ve okulun önüne yürüdüler. Hilal:
Bence her şey harika olacak…
Dedi ve tatlı, tatlı gülümsedi. Tuğçe:
İçimde bir sıkıntı var ama umarım dediğin çıkar…
Deyip, Hilal’e sarıldı. Beraber içeri girdiler ve girmeleri gereken sınıfları aramaya başladılar.
O sırada Merve de okulunun tam önündeki durağa gelmişti. Hemen indi ve okula girdi. Tek olduğu için sessizce sınıfını buldu ve beklemeye koyuldu. İlk dersleri ailesi yüzünden hayat boyu kurtulamayacağı MATEMATİK’Tİ. Merve iç çekerek hayallere daldı.
Büşra kendi gireceği sınıfı bulmuştu bile. Oturdu ve etrafını incelemeye başladı. Genelde insanlar ile çok çabuk kaynaşırdı ama pozitif elektrik aldığı kimse yoktu. Sıralarda zaten ikili üçlü lisedeki gibi değildi. Zaten kalabalıkta olmayacak gibi duruyordu. Sonra yanına bir kız geldi. Elini uzatarak:
Merhaba… Ben Sıla…
Dedi. Büşra şaşırmıştı. Ama bozuntuya vermeden:
Merhaba… Ben de Büşra!
Deyip gülümsedi. Sonra beraber konuşup, tanışmaya başladılar. Sıla sarı saçlı, yeşil gözlü ve çok şirin bir kızdı. Büşra’dan bir yaş büyüktü ama yüzü o kadar şirindi ki sanki lise öğrencisiymiş havası veriyordu.
Büşra:
Okula gelmeyi kendin mi istedin?
Diye sordu. Beklediği cevabı alacağını umuyordu ama kız:
Elbette, insan istemediği bir yerde nasıl okusun ki… Ya sen?
Dedi. Büşra yüzünü buruşturarak:
Aslında… Ben edebiyat ile ilgili bir meslek okumak istiyorum… Ama… İstediğim bir araştırmacı olmaktı…
Deyip iç geçirdi. Sıla:
Seni anlıyorum… Ailenden dolayı mı öğretmenlik okuyorsun?
Büşra:
Evet… Onlara göre ideal mesleğimmiş…
Deyip, düşüncelere daldı. Sıla onu biraz inceledi ve:
Belki de böylesi daha iyi olur ne dersin?
Deyip göz kırptı. O sırada ders hocaları da gelmişti.
Hilal okulun ilk katındaydı, Tuğçe ise üçüncü kattaydı. Hilal sınıfa girdi. Dikkatini bir kız çekmişti hemen, kız kumraldı, gözlüklüydü ve bayağı büyük gözüküyordu. Onun yanına gitti, kıza eğildi ve:
Oturabilir miyim?
Diye sordu. Kız onu biraz süzdü ve gülümseyerek:
Elbette!
Dedi. Hilal de ona gülümsedi ve:
Ben Hilal!
Dedi. Kız:
Memnun oldum Hilal, ben de Yaprak…
Dedi. Hilal:
İsmin çok güzelmiş…
Dedi. Kız gülümsedi ve yazmakta olduğu şeye geri döndü.
Hilal ise merakla onu inceliyordu ve dayanamayıp:
Ne yazıyorsun?
Diye sordu. Kız utanmıştı ve:
Şey… Önemli bir şey değil… Sadece üzerinde çalıştığım bir… Şarkı…
Diyebildi. Hilal gülümsedi ve:
Ne güzel ben de yazarım şarkı biliyor musun?
Dedi. Sonra şirin bir hava takındı ve:
Okuyabilir miyim?
Diye sordu. Kız önce biraz tereddüt etti ama sonra:
Peki…
Deyip, yazısını Hilal’e uzattı.
Tuğçe sınıfında sessiz, sessiz oturuyordu. Yanına bir kız bir erkek geldi, erkek olan küstahça:
Merhaba küçük hanım… İzin verirseniz geçebilir miyim?
Dedi. Tuğçe ona sert bir bakış attı ve sertçe:
Geçebilirsiniz…
Dedi. Kız ise hemen Tuğçe’nin yanına ilişti ve:
Merhaba canım… Ben Burcu…
Dedi. Tuğçe içinden ‘İçimdeki sıkıntılar hep çıkmak zorunda mı? Neden?’ diye haykırdı ve kıza bir timsah gülümsemesi atıp elini vererek:
Memnun oldum ben Tuğçe!
Dedi. Tuğçe o küstah züppe ve yılışık kızın ortasında kala kalmıştı.
Sonra çocuk tekrar Tuğçe’ye baktı ve:
Hey… Adın ne?
Diye sordu. Tuğçe ona iğrenmiş gibi bakarak:
Tuğçe…
Dedi. Çocuk Tuğçe’nin omzuna yavaşça vurdu ve:
Bende Berk canım…
Dedi. Tuğçe’nin garip bakışlarına aldırmıyordu bile ve:
Merak etme Burcu ile ben sevgili değiliz… O benim yakın bir aile dostum…
Dedi. Burcu:
Evet… Berk ile beraber büyüdük…
Dedi. Tuğçe Berk’e döndü ve:
İyi de bana ne? İstediğinle çık…
Dedi. Berk yine şımarık bir hava ile:
Yok, hani âşık falan olup da kahrolma diye söyledim, ne de olsa baya güzel bir kızsın, seninle çıkmam sanma!
Dedi. Tuğçe onun ayağına bir tekme attı ve:
Emin ol ben seninle ilgilenmem!
Deyip oradan kalktı. Çocuk o kadar şımarıktı ki ilk defa birinin ona sert çıkması sinirini bozmuştu ve hemen gidip Tuğçe’nin yanına oturdu. Tuğçe:
Niye geldin sen?
Dedi. Berk:
Parfümün çok güzel kokuyor da dayanamadım, seninle oturacağım…
Dedi ve gülmeye başladı. Tuğçe sinir olmuş bir şekilde ona sırtını döndü ve bir defter çıkarıp bir şeyler karalamaya başladı.
Merve ise dalmış bir vaziyette oturmuş, oyunculuk okuyor olsa nasıl olurdu? Diye düşünüyordu. O sırada yanına bir çocuk eğildi ve:
Pardon… Bölüyorum ama geçebilir miyim?
Diye sordu. Merve kafasını kaldırdı ve:
Çok özür dilerim… Ben… Şey dalmışımda… Tabi geç…
Dedi. Çocuk ona gülümsedi ve:
Ben Burak, adın ne?
Diye sordu ve elini uzattı. Merve:
Ben Merve… Memnun oldum Burak…
Dedi ve onun elini sıktı. Çocuk Merve’ye baktı ve tatlı, tatlı gülümsemesine devam etti. Merve:
İsteyerek mi burada okuyorsun?
Diye sordu çekingen bir tavırla… Burak:
Saçmalama! Ailem zorluyor… Burası çekilir mi?
Dedi. Merve:
Haklısın…
Dedi. İçinden ‘Okul gerçekten güzel gidecek gibi…’ diye geçirdi ve:
Sen ailen izin vermiş olsaydı ne okumak isterdin?
Burak biraz yüzünü eğdi ve:
Eminim dalga geçer ve ailen haklıymış diyeceksin ama… Oyunculuk…
Dedi. Merve gülmeye başladı. Burak:
Dememiş miydim?
Deyip yüzünü astı. Merve ise:
Hayır, gülme nedenim dalga değil…
Burak:
Peki, o zaman ne?
Merve:
Benim de en çok istediğim şey bir oyuncu olmak… Bu yüzden güldüm…
Burak:
Şaka yapmıyorsun değil mi?
Dedi tereddütle. Merve:
Tabi ki de hayır…
Dedi. O sırada matematik dersi başlamış bulunuyordu. Merve yüzünü buruşturarak:
Bu matematikten kurtuluş yok mu?
Dedi. Burak:
Maalesef bu okulda olduğumuz sürece yok!
Dedi ve ikisi de gülmeye başladı. İçeri giren adam:
Merhaba… Bu dönemi benimle geçireceksiniz… Ben matematik hocanız… Furkan AKYOL…
Dedi. Sonra da Merve ile Burak’ı işaret ederek:
Evet, siz ne kaynatıyordunuz orada?
Diye sordu. İkisi de birbirlerine baktılar ve gülerek aynı ağızdan:
Hiçbir şey!
Dediler. Furkan Bey onlara tipik bir ‘Ben yer miyim?’ bakışı attı ve:
Tamam…
dedi...


merfe'm seni mi kırıcam =)
umarım beğenirsin x)

canım sen süperin ötesisin ya süpero lmui b,tanem benim brav yanii cnm benim
ah burakla aramızda bişey olcak gibi hissediyorum hadi bakalım

Admin demiş ki:

beğenmenize çok sevindim saolun cnlarım bnm =)
umarım kızmazsın tuğçem aklıma le geldi die yazdım x)

yok bitanem kızarmıyımmm çok güsell valla
gelelim bölüme

valla çok güsel ellerine sağlık ben o züppeye ii yaptım valla ellerime sağlıkkk bu arada ben burak olayını yeni duyuyorumm aşk olsunnn

ya vlla msnden kimseye attığım yok burdan okuyo herkes xD
yazayım yeni bölüm koyayım elektrk yoktu 2 gündür x(
xD

YENi Bölüm xD


Bu olayın üstüne ikisi de birbirine bakıp duruyorlardı ve gülmemek için kendilerini zorluyorlardı. Hoca ile tanışma faslı ve gülüp eğlenme faslı bittiğinde ders de bitmişti. Diğer derslerde böyle eğlenceli geçmişti ve herkes onları ‘Ya bunlar eskiden tanışmışlar ya da kesin sevgililer…’ diye tanımlıyordu. İkisi de bunlara aldırmadan günün tadını çıkardılar. Gerçektende istemedikleri bir yerde neredeyse kendileriyle aynı ruha sahip kişi ile arkadaş olmuşlardı.
Büşra o günün neredeyse tamamını Sıla ile sohbet ederek geçirmişti. Diğer kişilerle de tanışmışlardı ama onlar beraber sohbet etmeyi tercih edip, dersler bittiği anda lak, lak etmeye başlamışlardı. Böylece saatler çabuk geçmişti. Büşra Merve’ye ‘Benim dersim bitti. Senin daha var mı?’ diye mesaj attı. Merve ondan önce çıkmıştı ve ‘Ben yoldayım, geliyorum bekle Büşo’m…’ yazdı. Büşra da ‘Tamam Merfe’m…’ Yazıp beklemeye başladı. Sıla işleri olduğu için Büşra ile bekleyememişti ve o gitmişti. Zaten 5,10 dakika sonra Merve de geldi ve beraber durağa yürüyüp birbirlerine günlerini anlatmaya başladılar…
Tuğçe bütün gün kendini beğenmiş ve şımarık züppenin teki olan Berk ile uğraşmış ve ne yaptıysa çocuktan kurtulamamıştı. Hatta ders çıkışı Berk ‘Eğer istersen seni evine bırakayım…’ demişti. Tuğçe’nin kabul etmeyişini sindirmesi bile yarım saat sürmüştü. Neyse ki türlü yalanlar ve oyunlarla onu atlatmış ve Hilal’in yanına gitmişti.
Hilal ile Yaprak bütün boş vakitlerde Yaprak’ın üzerinde çalıştığı şarkı ile uğraşmışlardı. Çok az bir şey kalmıştı ki… Tuğçe geldi ve:
Hilal hadi eve gitmemiz gerek!
Diye seslendi. Hilal:
Yaprak ya benim gitmem lazım…
Dedi. Yaprak:
Önemli değil ama istersen bunları fotokopi çektirelim sen de evde biraz deneme yap, ne dersin?
Hilal gülümsedi ve:
Elbette canım… Seve, seve…
Dedi. Beraber fotokopileri çıkartıp okuldan ayrıldılar. Yaprak bir tarafa Hilal ile Tuğçe bir tarafa gidiyorlardı. Durağa doğru yürüdüler ve bir yandan da birbirlerine gün içerisinde yaşadıklarını anlattılar…
Büşra ile Merve eve varmışlardı. Merve kapıyı açtı ve:
Hiloş! Tuçe!
Diye seslendi. Evde ses yoktu. Büşra:
Daha gelmemişiler…
Dedi ve içeri girdiler. Merve yüzünü şekilden şekle soktu ve:
En iyisi bir şeyler hazırlayalım…
Dedi. Büşra onaylarcasına kafasını salladı. Beraber odalarına gidip, üzerlerini değiştirdiler ve mutfağa girdiler. Birlikte yemek hazırlamaya koyuldular, o sırada Tuğçe ile Hilal geldi ve:
Kızlar geldiniz mi?
Diye seslendiler. Merve:
Mutfaktayız!
Diye bağırdı. Tuğçe ve Hilal hemen odaya gidip, üstlerini değiştirdiler ve mutfağa girdiler. Hilal:
O… Neler yapmış bizim hamaratlarımız…
Büşra:
Hadi siz de masayı hazırlayın da bir an önce oturalım…
Dedi. Hilal ile Tuğçe hemen hazırlığa koyuldular. Merve:
E… Neler yaptınız bugün?
Diye sordu. Sonra Tuğçe şımarık Berk’i, Merve Burak’ı, Büşra Sıla’yı, Hilal de Yaprak’ı ve neler konuştuklarını anlatmaya başladı…

btanem harika olmuş ellerine salık muck X)

cnm süper olmuş yha çok güsel ellerine sağlıkkkk merakla bekliorummm

aynen bendee

dha yazmadım yazayım en ksazamnda koyarım cnlarım x)

tmm cnm bekliorz valla okuken canlanıo sanki gerçek gibiii

ayh keşke öle bşi olsa yha ne manyak olurduu

İnş olucak cnm ilerde x)))

inş cnm benim ahh tek hayalimm

aynen canlarım inş olcakkk ilerdeeeee

merve=) demiş ki:

ee cnm yeni bölüm yokmuu hee o kadar çok beğendimki sanki gerçek gibi süpersinn

ewt çok gzl

inş. yarın koyarım =)